Idea dodatków mieszkaniowych zakłada pomoc publiczną w zakresie utrzymania mieszkań, niezależnie od ich statusu – lokatorskiego bądź własnościowego, jeżeli uprawniony nie jest w stanie samodzielnie pokryć wydatków na ich utrzymanie. Ustawa o dodatkach mieszkaniowych określa granice podmiotowe, dochodowe oraz enumeratywnie wymienia rodzaje tytułów prawnych uprawniających do uzyskania pomocy.

Dodatek mieszkaniowy nie jest przyznawany uznaniowo, ani w uznaniowej wysokości. Prawo do dodatku i jego wysokość podlega obliczeniom arytmetycznym, według przepisów wskazanej ustawy.   Przyznanie takiego dodatku uzależnione jest od spełnienia przez osobę ubiegającą się szeregu warunków określonych w tej ustawie jak chociażby posiadanie tytułu do lokalu, spełnienie kryterium dochodowego, a także zajmowania mieszkania o określonej powierzchni normatywnej – przy czym kryteria te ustala się w zależności od liczby członków gospodarstwa domowego, wysokości wydatków mieszkaniowych w miesiącu, w którym składany był wniosek i wysokości dochodów, jakie członkowie gospodarstwa domowego uzyskiwali w okresie trzech miesięcy kalendarzowych przed miesiącem, w którym został złożony wniosek.

Przez gospodarstwo domowe rozumie się gospodarstwo prowadzone przez osobę ubiegającą się  o przyznanie dodatku mieszkaniowego, samodzielnie zajmującą lokal mieszkalny albo gospodarstwo prowadzone przez tę osobę wspólnie z małżonkiem i innymi osobami stale z nią zamieszkującymi  i gospodarującymi, które swoje prawa do zamieszkiwania w lokalu wywodzą z prawa tej osoby. Do członków gospodarstwa domowego nie wlicza się osób przebywających w instytucjach, tj.: domu pomocy społecznej, młodzieżowym ośrodku wychowawczym, schronisku dla nieletnich, zakładzie poprawczym, zakładzie karnym, szkole, w tym w szkole wojskowej – jeżeli instytucje te zapewniają nieodpłatnie pełne całodobowe utrzymanie.

Dodatek mieszkaniowy przysługuje: najemcom albo podnajemcom lokali mieszkalnych, zamieszkującym w tych lokalach; osobom mieszkającym w lokalach mieszkalnych, do których przysługuje im spółdzielcze prawo do lokalu mieszkalnego; osobom mieszkającym w lokalach mieszkalnych znajdujących się w budynkach stanowiących ich własność i właścicielom samodzielnych lokali mieszkalnych; innym osobom mającym tytuł prawny do zajmowanego lokalu mieszkalnego i ponoszącym wydatki związane z jego zajmowaniem; osobom zajmującym lokal mieszkalny bez tytułu prawnego, oczekującym na przysługujący im lokal zamienny albo najem socjalny lokalu.

Dodatek mieszkaniowy przyznaje, na wniosek osoby uprawnionej do dodatku mieszkaniowego, wójt, burmistrz lub prezydent miasta, w drodze decyzji administracyjnej. Do wniosku dołącza się deklarację o dochodach gospodarstwa domowego za okres 3 miesięcy poprzedzających dzień złożenia wniosku oraz dokumenty potwierdzające wysokość ponoszonych w miesiącu poprzedzającym dzień złożenia wniosku wydatków związanych z zajmowaniem lokalu mieszkalnego.

Dodatek mieszkaniowy przysługuje, jeżeli w okresie 3 miesięcy poprzedzających datę złożenia wniosku o jego przyznanie średni miesięczny dochód przypadający na jednego członka gospodarstwa domowego wnioskodawcy nie przekroczył w gospodarstwie:

• jednoosobowym – 40%,
• wieloosobowym – 30%

– przeciętnego wynagrodzenia w gospodarce narodowej, obowiązującego w dniu złożenia wniosku, z uwzględnieniem art. 6 ust. 8 i art. 7 ust. 6. Jest to dochód netto, czyli to co faktycznie otrzymuje osoba uprawniona, z pewnymi wyjątkami w przypadku innych dochodów niepodlegających opodatkowaniu na podstawie przepisów o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Przez powierzchnię normatywną (użytkową) lokalu rozumie się powierzchnię, którą można wykorzystać zgodnie z normalnym sposobem korzystania z lokalu, a więc powierzchnię pokoi, kuchni, łazienki, korytarzy i innych użytkowych pomieszczeń mieszkania.

Normatywna powierzchnia użytkowa lokalu mieszkalnego lub budynku mieszkalnego, w którym znajduje się tylko jeden lokal mieszkalny (dom jednorodzinny), zwana dalej „normatywną powierzchnią”, w przeliczeniu na liczbę członków gospodarstwa domowego nie może przekraczać:

1) 35 m² – dla 1 osoby;

2) 40 m² – dla 2 osób;

3) 45 m² – dla 3 osób;

4) 55 m² – dla 4 osób;

5) 65 m² – dla 5 osób;

6) 70 m² – dla 6 osób, a w razie zamieszkiwania w lokalu mieszkalnym większej liczby osób dla każdej kolejnej osoby zwiększa się normatywną powierzchnię tego lokalu o 5 m².

Dodatek mieszkaniowy przysługuje, gdy powierzchnia użytkowa lokalu mieszkalnego nie przekracza normatywnej powierzchni o więcej niż:

1) 30% albo

2) 50% pod warunkiem, że udział powierzchni pokoi i kuchni w powierzchni użytkowej tego lokalu nie przekracza 60%.

Wskaźnik 30% oznacza, że dodatek mieszkaniowy przysługuje, gdy powierzchnia użytkowa lokalu mieszkalnego nie przekracza normatywnej powierzchni o więcej niż 30%, a więc:

1) w przypadku jednoosobowego gospodarstwa domowego będzie to maksymalnie 45,5 m² (35 m² + 30%),

2) w przypadku dwuosobowego gospodarstwa domowego będzie to maksymalnie 52 m² (40 m² + 30%),

3) w przypadku trzyosobowego gospodarstwa domowego będzie to maksymalnie 58,5 m² (45 m² + 30%),

4) w przypadku czteroosobowego gospodarstwa domowego będzie to maksymalnie 71,5 m² (55 m² + 30%),

5) w przypadku pięcioosobowego gospodarstwa domowego będzie to maksymalnie 84,5 m² (65 m² + 30%),

6) w przypadku sześcioosobowego gospodarstwa domowego będzie to maksymalnie 91 m² (70 m² + 30%),

7) w razie zamieszkiwania w lokalu mieszkalnym większej liczby osób niż 6 dla każdej kolejnej osoby zwiększa się normatywną powierzchnię tego lokalu o 5 m² (91 m² dla 6 osób + 5 m² dla każdej kolejnej osoby).

Natomiast wskaźnik 50% oznacza, że jest możliwe uzyskanie dodatku na lokal, którego powierzchnia przekracza „powierzchnię normatywną” o 50%, lecz tylko w przypadku, jeżeli udział pokoi i kuchni w powierzchni użytkowej lokalu nie przekracza 60%. Dopuszczalne przekroczenie normatywnej powierzchni mieszkania o 30% jest bezwarunkowe.

Wydatkami poniesionymi przez osobę ubiegającą się o dodatek mieszkaniowy są opłaty za energię cieplną, wodę, ścieki, odpady i nieczystości ciekłe. Wydatki poniesione przez osobę ubiegającą się o dodatek mieszkaniowy uważa się świadczenia okresowe ponoszone przez gospodarstwo domowe w związku z zajmowaniem lokalu mieszkalnego. Mowa jest tu o wydatkach o charakterze okresowym poniesionych przez gospodarstwo domowe, które w praktyce rozumie się, jako faktycznie poniesione opłaty o charakterze powtarzalnym, na przykład opłaty za czynsz, wodę, ścieki, odpady i nieczystości ciekłe. Wydatki naliczone i ponoszone przez okres dłuższy niż jeden miesiąc przelicza się na okresy miesięczne.

MIEJSCE ZAŁATWIENIA SPRAWY

Gminny Ośrodek Pomocy Społecznej w Choczewie

WYMAGANE DOKUMENTY

• Wypełniony wniosek o przyznanie dodatku mieszkaniowego;
• Dowód osobisty lub inny dokument stwierdzający tożsamość – do wglądu;
• Dokument potwierdzający tytuł prawny do lokalu;
• Dokumenty potwierdzające wysokość ponoszonych wydatków związanych z zajmowaniem lokalu mieszkalnego w miesiącu poprzedzającym dzień złożenia wniosku;
• Dokumenty potwierdzające wysokość dochodów netto osiągniętych w okresie pełnych 3 miesięcy poprzedzających dzień złożenia wniosku wszystkich członków gospodarstwa domowego, zgodnie z wypełnioną deklaracją dochodową (druk do pobrania);
• Dokumenty należy składać do 10-go każdego miesiąca.
• Dokumenty lub oświadczenie właściciela domu jednorodzinnego o wielkości powierzchni użytkowej, w tym łącznej powierzchni pokoi i kuchni, oraz o wyposażaniu technicznym domu – dotyczy właścicieli domów jednorodzinnych.